ارزانترین نسخه کمردرد
امروزه کمردرد به قدری شایع شده که اکثریت قریب به اتفاق مراجعان به مطبهای متخصصان مغز و اعصاب را شامل میشود. در این میان، خانمها بیشتر از آقایان به علت کمردرد و پادردهای دیسکی به پزشک مراجعه میکنند. وقتی به آنها میگوییم که مبتلا به دررفتگی و یا پارگی دیسک شدهاید، ناراحت میشوند و با تعجب میگویند: «ما تا حالا هیچ مشکلی نداشتیم.»
پاسخ این است که مگر دیسک باید به شما اطلاعرسانی کند؟ مگر شما همه نکات توصیه شده برای حفظ سلامت ستون فقراتتان را انجام دادهاید؟! شما که در خانوادهتان (برادر، خواهر، پدر و مادر) سابقه بیماری دیسک بوده و احتمال بیشتری به دلیل زمینه مثبت ارثی دارید، چگونه از مبتلا شدن پیشگیری میکنید؟ شما باید درباره پدیدههای طبیعی زندگیتان دقیق باشید. نشستن، ایستادن، راه رفتن، خوابیدن و همه اعمالی که انجام میدهید، باید در راستای صحیح برنامهریزی شوند تا به صدمه به ستون فقرات منجر نشوند.
دقت کنید طوری بنشینید که کمرتان با لگن زاویه 90 درجه بسازد و حتما مفصل زانو بالاتر از مفصل ران باشد. کف صندلی شما باید سفت و پشت آن سخت باشد. اگر مدت طولانی مینشینید، گودی کمرتان را با بالشی پر و از زیرپایی استفاده کنید. بهتر است پس از مدت طولانی نشستن، بلند شوید کمی حرکت کنید و دوباره بنشینید. صندلی خود را طوری انتخاب کنید که جایی برای دستها داشته باشد یا دستها را روی میز حایل کنید تا نیروهای وارد به زمین را از این طریق منحرف سازید و همه آنها روی کمر متمرکز نباشد.
درباره ایستادن باید علاوه بر ستون فقرات، به فکر سلامت رگهای پایتان نیز باشید تا در ایستادنهای طولانی، خون در آنها ساکن نشود و دردسر نسازد. اگر میخواهید به مشکلات دیسک مبتلا نشوید حتما زیرپایی کوچکی بردارید و هر از گاهی پای راست و چپ را روی آن بگذارید. با این کار، خم ستون فقرات را تغییر میدهید و آن را از فشار رها میکنید.
کفش مناسب بپوشید که پاشنه سه یا پنج سانتیمتری داشته باشد و هرگز از کفشهای پاشنه بلند یا کاملا تخت استفاده نکنید. بد ایستادن در خانمها، به خصوص هنگام جارو زدن دیده میشود. نمیدانم چه اصراری است که با فشار زیاد خلاف پرزهای فرش را جارو میکنید! یا مدتها در حالت خم به جلو و قوز کرده جارو میزنید. اگر روزی یک ربع این کار را انجام بدهید، موفق خواهید شد به دیسکهایتان آسیب بزنید. به نظر شما با این همه بلایی که سر ستون فقراتتان میآورید، انتظار سلامت، توقع بیدلیل نیست؟! در آخر هم به شدت توصیه دارم که از توالت فرنگی استفاده کنید و این فرهنگ صحیح را جا بیندازید. هشدار میدهم خانمها اجسام سنگین را بلند نکنند و یا هول ندهند.
پاسخ این است که مگر دیسک باید به شما اطلاعرسانی کند؟ مگر شما همه نکات توصیه شده برای حفظ سلامت ستون فقراتتان را انجام دادهاید؟! شما که در خانوادهتان (برادر، خواهر، پدر و مادر) سابقه بیماری دیسک بوده و احتمال بیشتری به دلیل زمینه مثبت ارثی دارید، چگونه از مبتلا شدن پیشگیری میکنید؟ شما باید درباره پدیدههای طبیعی زندگیتان دقیق باشید. نشستن، ایستادن، راه رفتن، خوابیدن و همه اعمالی که انجام میدهید، باید در راستای صحیح برنامهریزی شوند تا به صدمه به ستون فقرات منجر نشوند.
دقت کنید طوری بنشینید که کمرتان با لگن زاویه 90 درجه بسازد و حتما مفصل زانو بالاتر از مفصل ران باشد. کف صندلی شما باید سفت و پشت آن سخت باشد. اگر مدت طولانی مینشینید، گودی کمرتان را با بالشی پر و از زیرپایی استفاده کنید. بهتر است پس از مدت طولانی نشستن، بلند شوید کمی حرکت کنید و دوباره بنشینید. صندلی خود را طوری انتخاب کنید که جایی برای دستها داشته باشد یا دستها را روی میز حایل کنید تا نیروهای وارد به زمین را از این طریق منحرف سازید و همه آنها روی کمر متمرکز نباشد.
درباره ایستادن باید علاوه بر ستون فقرات، به فکر سلامت رگهای پایتان نیز باشید تا در ایستادنهای طولانی، خون در آنها ساکن نشود و دردسر نسازد. اگر میخواهید به مشکلات دیسک مبتلا نشوید حتما زیرپایی کوچکی بردارید و هر از گاهی پای راست و چپ را روی آن بگذارید. با این کار، خم ستون فقرات را تغییر میدهید و آن را از فشار رها میکنید.
کفش مناسب بپوشید که پاشنه سه یا پنج سانتیمتری داشته باشد و هرگز از کفشهای پاشنه بلند یا کاملا تخت استفاده نکنید. بد ایستادن در خانمها، به خصوص هنگام جارو زدن دیده میشود. نمیدانم چه اصراری است که با فشار زیاد خلاف پرزهای فرش را جارو میکنید! یا مدتها در حالت خم به جلو و قوز کرده جارو میزنید. اگر روزی یک ربع این کار را انجام بدهید، موفق خواهید شد به دیسکهایتان آسیب بزنید. به نظر شما با این همه بلایی که سر ستون فقراتتان میآورید، انتظار سلامت، توقع بیدلیل نیست؟! در آخر هم به شدت توصیه دارم که از توالت فرنگی استفاده کنید و این فرهنگ صحیح را جا بیندازید. هشدار میدهم خانمها اجسام سنگین را بلند نکنند و یا هول ندهند.
دکترمسعود خدیوی، جراح مغز و اعصاب، استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران
نظر دهید