آنفلوآنزای فوق حاد پرندگان را بشناسید

آنفلوآنزای فوق حاد پرندگان یکی از بیماریهای خطرناک پرندگان است که به عنوان بیماری مشترک میان انسـان و حیـوان شـناخته شده و مبارزه با آن در دنیا بسیار مورد توجه قرار گرفته است. آنفلانزا یک بیماری ویروسی چند گونه ای طیور در قسمت های مختلف جهان است. این بیماری می‌تواند یک طیف از حالت بدون نشانه ، خفیف یا فوق حاد و کشنده را داشته باشد. آنفلوانزای فوق حاد طیور یک بیماری ویروسی پرندگان است. ویروسهای آنفولانزا دارای 3 نوع تیپ C,B,A هستند. در طیور فقط تیپ A می تواند ایجاد بیماری نماید. این تیپ علاوه بر طیور، سایر حیوانات از جمله خوک، اسب و همچنین انسان را درگیر می کند. آنفلوآنزای طیور می تواند با وقوعی کم در انسانها اتفاق بیافتد. درجه ی اول خطر برای کسانی که درفعالیت های گوناگون صنعت طیور هستند مانند کارمندان، کسانی که واکسیناسیون انجام می دهند، کارکنان آزمایشگاه و بقیه افراد به عنوان یک مخاطره شغلی تلقی می شود . در بیشتر موارد ، شکل بالینی آن با تورم ملتحمه چشم و به ندرت عکس العمل های عمومی همراه است و برای تایید این بیماری باید ویروس جدا شود. ویرس آنفولانزا توانایی تغییر و جهش دارد به این معنی که ممکن است ویروس آنفلـوانزای پرندگان با نوع دیگری از ویروس مانند آنفلوانزای انسانی ترکیب شود و نوع کـاملاً جدیـدی را به وجود آورند ؛ به این ترتیب تازمانی که واکسـن و داروی مناسـب ایـن نـوع جدیـد تهیـه و عرضه شود ، خطرهمه گیری وسیع برای حیوانات و انسانها وجود دارد.

علائم بیماری در طیور:

مهم ترین علامت این بیماری مخصوصا در فرم فوق حاد شروع ناگهانی تلفات با روند افزایش در گله و انتشار ناگهانی بیماری در گله است. همچنین بیحالی شدید، پژمردگی و دور هم جمع شدن گله؛ کاهش شدید مصرف دان؛ افت ناگهانی و شدید تولید تخم مرغ روزانه؛ علائم تنفسی حاد؛ سیاه شدن و خونریزی تاج، ریش و ساق پا نیز ممکن است دیده شود.

قضاوت :

لاشه های آلوده با آنفلوآنزای طیور در هر شکلی از آن باید معدوم شوند .

تاریخچه:

اولین نشانه بیماری حدود 130 سال پیش در ایتالیا دیده شده است. ابتدا بـه علـت کشـتار فراوانی که در طیور به وجود آورد، آن را طاعون مرغی نامیدند. بعدها مشخص شـد کـه عامـل این بیماری ویروس آنفلوانزا است. آنفلوانزای پرندگان تا امـروز در کشـورهای مختلـف جهـان، خسارتهای بسیار زیادی را از نظر اقتصادی به مردم وارد کرده است. آنفولانزای H5N1 فوق حاد طیور، برای اولین بار در جریان شیوع این بیماری در هنگ کنگ در سال ۱۹۹۷ میلادی، به انسان منتقل شد. تا شیوع دوباره آن در سال ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴، H5N1 از آسیا به اروپا و آفریقا منتشر شد که باعث آلودگی میلیون ها پرنده و تعداد زیادی از انسان ها و مرگ بسیاری از آن ها شد. در سال 2015، کشورهای مختلفی در دنیا این بیماری را با تحت تیپ های مختلفی گزارش نمودند. ایالات متحده آمریکا با 47 میلیون مورد تلفات و معدوم سازی، یکی از قربانیان ردیف اول این بیماری در سال 2015 بود. کشور عراق اولین شیوع آنفولانزای مرغی را امسال روز سه شنبه ۲۶ آوریل (۷ اردیبهشت) گزارش کرد. عراق وقوع ۶ مورد آنفولانزای H5N1 فوق حاد طیور را با تاخیر قابل تاملی گزارش داد که از نیمه دسامبر (اواخر آذر) تا اوایل فوریه (نیمه بهمن) سال گذشته اتفاق افتاده بود. سازمان جهانی بهداشت دام (OIE) اعلام کرد که این شیوع مجدد این بیماری بعد از ۱۰ سال می باشد. دفتر پاریس سازمان جهانی بهداشت دام (OIE) به استناد اطلاعات وزارت کشاورزی عراق، اعلام کرد که بالغ بر ۷۲۰۰۰۰ پرنده که اغلب صنعتی بوده اند، در اثر شیوع این بیماری تلف شده اند که از این تعداد ۷۷۱۰۱ پرنده در اثر ویروس تلف و مابقی معدوم شدند.

بنا به اطلاعیه شماره ۱ سازمان دامپزشکی کشور جمهوری اسلامی ایران در خصوص رخداد بیماری آنفلوانزای فوق حاد پرندگان در استان تهران به تاریخ 29/08/1395 روز شنبه:

در پی دریافت گزارش تلفات غیرعادی در دو واحد پرورش طیور صنعتی در استان تهران همزمان با وقوع بیماری در برخی کشورهای اروپایی ، هند و ... براساس نتایج آزمایشگاهی بدست آمده نوع بیماری، آنفلوانزای فوق حاد پرندگان و تحت تیپ آن H5N8 و مشابه ویروس در گردش در اروپا می باشد. به گفته کارشناسان حاضر در محل میزان حدت ویروس جدید بالا و معمولا تلفات بدون علایمی است که قبلا در H5N1 دیده می شد(دنبال کبودی تاج و ریش و خونریزی ساق پا نباشید) گاهی خونریزی پیش معده و تورم کبد و مرگ همراه پرولاپس در کالبد گشایی دیده می شود. علیرغم حدت بالا ، واگیری و انتشار آن آهسته و روند تلفات کند و چندین روز در سالن طول می کشد و انتقال بین سالنها دیرتر اتفاق می افتد. پس کارهای پاراکلینیکی و انجام آزمایش های تکمیلی در آزمایشگاه های معتبر در تایید تشخیص بیش از پیش اهمیت می یابد.

با در نظر گرفتن تاریخچه و تایید حضور بیماری در کشور و اینکه این بیماری تا چه اندازه می تواند خطرناک باشد؛ کسانی که با پرندگان به نوعی در ارتباط هستند، باید بسیار دقت کنند تا با دیدن اولین نشانه بیماری در آنها، به مسئولان گزارش دهند تا با کنترل به موقع، این بیماری به یک فاجعه تبدیل نشود.

مقاومت و حساسیت ویروس آنفلوانزا :

- در آب22 درجه سانتی گراد به مدت 4 روز و در دمای صفر درجه بـیش از 30 روز مقاومـت می کند.

- در مدفوع می تواند در دمای 4 درجه به مدت 30 تا 35 روز و در دمای20 درجه سـانتیگـراد 7 روز زنده بماند.

- ویروس آنفلوانزا، دمای56 درجه را 3 ساعت و دمای60 درجه را 3 دقیقه تحمل می کند.

- در بافتها مدتی طولانی و در کود، 3 ماه باقی میماند.

- در شرایط خشکی و حرارت بالا، فوری از بین می رود.

- در گوشت منجمد، مدت طولانی زنده میماند.

- نسبت به بسیاری از پاک کنندهها و ضدعفونی کنندهها، حساس است و غیرفعال می شود.

میزبانهای ویروس آنفلوانزا:

تمام پرندگان نسبت به ویروس آنفلوانزا حساس هستند؛ اما مرغ، خروس، کبوتر، بوقلمون، شترمرغ، قرقاول،کبک، اردک، بلدرچین و پرندگان زینتی مانند طوطی، مینا، و سهره از بقیه حساسترند. در این میان حساسیت بوقلمون از همه بیشتر است. خوک و انسان هم از جمله میزبان های ویروس آنفلوانزا هستند.

مواردی که سبب میشود پرندگان به بیماری آنفلوانزا دچار شوند؟

1-تماس با مدفوع پرندگان وحشی، به ویژه پرندگان آبزی مهاجر.

2-تماس با پرندگان آلوده که ویروس را از راه مدفوع و ترشحات چشم و

بینی دفع میکنند.

3-کفش، لباس و دست آلوده، تجهیزات آلوده و سبد حمل طیور.

4-آب، فاضلاب و جا به جایی و انتشار ویروس به وسیله باد و هوا.

5-بستر و کود آلوده. (یک گرم کود آلوده به ویروس میتواند یـک میلیـون پرنـده را آلوده کند.

6-دان و مواد خوراکی آلوده به مدفوع و ترشحات پرندگان مبتلا به آنفلوانزا.

7-افرادی که بدون رعایت بهداشت، درواحدهای مرغداری رفت و آمد می کنند.

امنیت زیستی (بیوسکیوریتی) چیست؟

دریک جمله، راه پیشگیری از تماس میان حیوانات با میکروب هـای بیمـاریزا را امنیـت زیسـتی می گویند و اصولی دارد که برای موفقیت بایـد رعایـت شـود؛ ایـن اصـول درهمـه جـا قابـل اجراست. درارتباط با پرندگان، از مرغداریهای صنعتی تـا پـرورش گلـه هـای کوچـک، طیـور روستایی و مراکز پرورش و عرضه پرندگان زینتی و کشتارگاهها میتوان آنها را پیاده کرد.

مواردی که پرورش دهندگان گله های کوچک و صاحبان طیور و ماکیان روستایی لازم است اجرا کنند

چون انجام این موارد تأثیر مستقیمی برسلامت خود فرد، افراد خانواده، دیگران و سلامت پرندگان دارد و سرمایه را هـم حفـظ مـی‌کنـد؛ بنابراین، باید بـا دقـت آنهـا را انجام داد و به دیگـران هـم آن را توصیه کرد.

1-برای آنکه مقاومت پرنده ها در برابـر بیمـاری بیشـتر شـود، آب وغـذای کـافی و تمیـز و داروهای تقویتی(مولتی ویتامین) در اختیار آنهـا قـرار دهیـد، محـل زنـدگیشـان را مرتـب تمیزکنید، و از واکسن و داروهای ضدانگل استفاده کنید.

2-پرنده ها را در محل هایی که به وسیله توری یا وسایل دیگر محصور شده اند نگه دارید تـا از دسترس پرندگان وحشی و آزاد پرواز دور باشند.

3-غذا و دان پرنده ها را دور از دسترس سایر حیوانات نگه دارید.

4-اردکها را در برکه های محصور نگه دارید. و از ورود آنها به شالیزار و برکه های طبیعی جلوگیری کنید.

5-به ظاهر پرنده ها توجه داشته باشید و درصورت بروز نشانه های بیماری حتی در یک پرنده، فوری آن را از بقیه جدا کنید و به دامپزشکی اطلاع دهید.

6-پرنده های تازه خریداری شده را در محلی جدا نگه دارید. اگر پـس از حـداقل هفته سالم بودند آنها را در کنار بقیه قرار دهید. در صورت امکان از خرید و فروش پرنده ها خود داری کنید.

7-پرنده زنده را برای تهیه غذا به خانه نیاورید. در صورت ضـرورت، آن را در محلـی جـدا از محل نگهداری پرنده ها که قابل شستشو باشد ذبح کنید و پرها و ضایعات آن را بسـوزانید یـا دور از دسترس حیوانات دفن کنید.

8-هرفردی که از محل های آلوده می آید آشنا و نا آشنا میتواند حامل ویروس بیماری باشـد؛ حتی خود شما. این ویروس میتوانـد در دسـتگاه تـنفس، روی موهـا، بـدن، لبـاس، کفـش، دستها و حتی وسایل همراه مانند سـاعت و انگشـتر وجـود داشـته باشـد. بنـابراین از ورود غیرضروری افراد به مزرعه جلوگیری کنید و برای کسانی که لازم است به پرنـدگان نزدیـک شوند، شرایط رفع آلودگی از دست، لباس و کفشها را فراهم کنید. بـرای ایـن کـار حــداقل لازم است در ورودی مزرعه آب و صابون برای شستشوی دست و صورت، کفشهـا و چـرخ وسایل نقلیه قرار دهید . البته درست تر این است که به ویژه در زمـان شـیوع بیمـاری، درحـد امکان از ورود انواع وسایل نقلیه به مزرعه جلوگیری کنید و یا از مواد ضدعفونی کننـده هـم برای پاک شدن چرخها استفاده کنید. همچنین لازم است افراد، که ممکن اسـت دامپزشـک، تکنسین و بازدیدکننده باشند، از دستکش، ماسک، کلاه، روپوش و کفشپوش یکبار مصرف استفاده کنند. یا در ابتدای مزرعه کفشهای خود را بـا کفـش داخـل مزرعـه عـوض کننـد. دستها و کفش همه افراد و چرخ همه وسایل حمل و نقل باید پس از خروج از مزرعه هـم، شسته و ضدعفونی شوند. شما و همه کسانی که روزانه با پرندهها سرو کـار داریـد، هرگـز بـا لباس و کفش کار از مزرعه خارج نشوید.

9-در زمان شیوع بیماری به بازدید مزارع دیگر نروید.

10-هرگز فضولات و کود جمع آوری شـده را در کشـتزار، پـای گلـدانهـا و

باغچـه نریزیـد. به ویژه در شرایط شیوع بیماری لازم است کود یا دفن شود و یا به صورت کمپوست درآیـد سپس مورد استفاده قرار گیرد. نحوه انجام این کار را میتوانیـد از دامپـروران یـا دامپزشـکان بپرسید.

11-درصورت مشاهده تلفات مشکوک در پرندگان خود ( یعنـی تلـف شـدن پرنـدگان سـالم ظرف کمتر از 24 ساعت و تلفـات بـیش از 5 درصـد

گلـه در هـر روز) ، بـرای جلـوگیری از آلودگی سایر پرندگان و انسانها، لازم اسـت فـوری بـه دامپزشـکی اطـلاع دهیـد و نهایـت همکاری را با آنها داشته باشید.

12-هرگز پرندگان تلف شده را در کوچه، جاده، رودخانه، نهرها و برکه رها نکنید. فوری آنها را در کیسه های سالم قرار دهید و همراه با وسایل آلوده مانند کیسه های نایلون، دان، سـبدهای چوبی و ... ، بسوزانید یا به صورت بهداشتی دفن کنید.

* برای دفن بهداشتی، لازم است ابتدا ته گودال کمی آهک بریزید و سـپس لاشـه هـا را بـه همراه وسایل آلوده درآن قرار دهید و روی آنها آهک بریزید و گودال را با خاک پرکنید.

* اگر محل نگهداری پرندگان از جنس آجر یا چوب است باید ابتدا بـا بـرس شسـته و بعـد، ضدعفونی شود. برای ضدعفونی میتوانید از آهک زنده و یا ضد عفونی کننده های قوی موجود در بازار استفاده کنید.

13-وسایل خود مانند چرخ دستی، دوچرخه، سبد تخم مرغ و... را امانت ندهید و از کسی هـم امانت نگیرید.

14-درصورتی که بنا به تشخیص دامپزشکی پرنده ها معدوم شدند نباید بلافاصله پرنده جدید خریداری شود؛ بلکه ابتدا باید مزرعه یا محل نگهداری پرندگان و وسایل را ضدعفونی کنیـد. این کار باید 1 تا 2 هفته بعد دوباره تکرار شود و پس از گذشت 21 روز دیگر، اقـدام بـه وارد کردن پرنده های جدید کنید. کلیه افراد حتی اعضای خانواده باید قبل از ورود و پس از خروج از مزرعه یا محل نگهداری پرندگان، دستها را با آب و صابون بشویند. کفشها و چرخ وسایل هم باید ضدعفونی شوند.

مواردی که در مرغداریها برای پیشگیری از همه گیر شدن بیماری آنفلوانزا باید انجام شود :

1-سـالنهـا، وسـایل مختلـف مرغـداری، بسـتر، کـود، ضـایعات و زبالـه هـا بـا توجـه بـه دستورالعملهای سازمان دامپزشکی، پاک سازی و ضدعفونی شود. کف، سقف و دیوارهای داخل و خارج سالنها و انبارها، باید طوری ساخته شده باشند که بتوان آنها را ضدعفونی کرد.

2-حرارت، رطوبت و هوای مرغداری باید مطابق با دستورالعملهای

پرورشـی هرنـژاد تنظـیم شود.

3-برای ورود به مرغداری تنها یک راه گذاشته شود و پس از اطمینان از آلوده نبودن وسایل و افراد به آنها اجازه ورود داده شود.

4-آب آشامیدنی مرغداری هر شش ماه یک بار آزمایش میکروبی شود.

5-دان مرغداری از فروشندگان مطمئن خریداری شود.

6-از ورود وسایل و دانهایی که از مرغداریهای دیگر میآید، جلوگیری

شود.

7-از ورود پرندگان مهاجر، طیورخانگی و پرندگانزینتی به مرغداری و

همچنـین از دسترسـی آنها به آب و دان، جلوگیری شود. لازم است پنجره ها حتماً توری سـالم داشـته باشـند و اگـر سوراخی در دیوارها و سقف وجود دارد بسته شود.

8-از وارد شدن شوک به طیور- مانند ورود ناگهانی افراد به سالن، سروصـدای بلنـد، کـاهش شدید رطوبت، قطع ناگهانی دان، آب و تهویه - جلوگیری شود.

9-از ورود طیور جدید به مرغداری جلوگیری شود. اگر خواستید طیور جدیدی را به سـالنهـا اضافه کنید باید تمام نکته های بهداشتی و قرنطینهای، براساس دسـتورالعملهـای دامپزشـکی رعایت شود.

10-کارکنان مرغداری باید بهداشت فردی ماننـد دوش گـرفتن، پوشـیدن لبـاسکـار، چکمـه، ماسک، کلاه، عینک و دستکش را رعایت کنند.

* درصورت نبودن دوش، از کارکنان خواسته شود قبل و بعد از کار، در منزل دوش بگیرند.

11-لازم است به کارکنان مرغداریها آگاهی داده شود تا ازخرید و فروش و نگهداری انـواع پرنده های اهلی، پرندگان وحشی، شکار پرندگان و همچنین مصرف آنها، خودداری کنند.

12-باید در محل ورود به مرغداری، حوضچههای ضدعفونی برای افراد و وسایل نقلیه وجـود داشته باشد.

13-علاوه بر این لازم است، ظرفهای ضدعفونی در محل ورود به سالن ها گذاشته شـود تـا افرادی که وارد می شوند، دستها و کفشهای خود را ضد عفونی کنند.

14-در صورت کاهش خوراک، پایین آمدن تولید، تلفات غیرعـادی در سـالنهـا یـا افـزایش مرگ و میر در مرغداری، فوری به اداره دامپزشکی محل، اطلاع داده شود.

15-برای جلوگیری از انتشار ویروس، لازم است پرنـدگان تلـف شـده پـس از جمـع آوری در کیسه های پلاستیکی قرار گیرند و در اتاق انتظار، داخل بشکه های در بسته نگهداری شوند.

* لاشه طیور مرده باید هـرروز جمـع آوری و دفـن یـا سـوزانده شـود. هرگـز لاشـه طیـور از مرغداری خارج نشود

16-از حمل کود به خارج از مرغداری جلوگیری شود.

* کود و بستر آلوده باید در چالهای عمیق طبق دستورالعمل دامپزشکی دفن شود.

17-قبل از بارگیری طیور، مجوز سلامت گله از واحد دامپزشکی دریافت شود.

18-قبل از جوجه ریزی، تمام سالنهای مرغداری پاکسازی و ضدعفونی شوند. برای تهیه مـاده ضدعفونی مناسب با دامپزشکان مشورت شود.

19-جوجه های مورد نیاز از مراکز مطمئن خریداری شوند.در این مورد میتوان بـا دامپزشـکان مشورت کرد.

20-جوجه های وازده باید از مرغداری حذف شوند.

21-به کارکنان آموزشهای لازم داده شود.

22-تمام رفت و آمدهای افراد به مرغداری ثبت شود. در صورت وقوع بیمـاری، ایـن کـار بـه دانستن علت آن کمک میکند.

* متصدیان و دامپزشکان شاغل در صنعت طیور با حساسیت و توجه دقیق به گلـه مـیتواننـد وضعیت غیرطبیعی و تلفات غیرمعمول را به دامپزشکی اطلاع دهند تا بررسی های لازم به موقع صورت گیرد.

اگر در یک مرغداری یـا روسـتا نشـانهای از بیمـاری آنفلـوانزا مشاهده شود، لازم است همه مرغداران و روستاییان منطقه بـا دامپزشکی همکاری کنند تا جلوی انتشار بیماری گرفته شود.

آنفلوانزی پرندگان چگونه به انسان منتقل می شود؟

1-تماس مستقیم با پرندگان آلوده و بیمار ؛

2-تماس مستقیم با مدفوع و ترشحات پرندگان و وسایل آلوده؛

3-کشتن وپرکندن طیور و ماکیان آلوده و بیمار؛

4-تنفس هوای آلوده به ویروس؛

5-شکار پرندگان یاخریداری پرندگان شکارشده؛

6-مراحل آماده سازی قبل از پخت و خوردن گوشت، تخم مرغ و سایر

فرآورده های خـوراکی پرندگان آلوده، به صورت خام و نیم پز؛

7-استفاده از مواد خوراکی و آبهای آلوده به فضولات پرندگان؛

8-بازارهای سنتی فروش پرندگان زنده که میتوانند سبب انتشار ویروس شوند؛

9-وجود گراز در کنار پرندگان آبزی و بومی.

* هنگام شیوع بیماری، همـه افـراد بایـد مراقـب باشـند تـا ویـروس وارد بـدن آنهـا نشـود.

با دقت در مواردی که گفته شد به راحتی میتوان راههای پیشگیری از ابتلا بـه این بیماری را پیدا کرد.

* افرادی که با هریک از موارد بالا ارتباط داشته اند، لازم است تا 10 روز مراقب وضعیت خـود باشند و در صورت بروز تب در این مدت، به پزشک مراجعه کنند.

* فردی مشکوک به آنفلوانزای پرندگان است که علاوه بر داشتن سـه نشـانه تـب، گلـودرد و سرفه، به نحوی در تماس با پرنده آلوده، بیمار یا تلف شده بوده باشد.

آنچه عموم مردم باید رعایت کنند تا به آنفلوانزای پرندگان مبتلا نشوند

1-هرگز به پرنده بیمار دست نزنید. در صورت اضطرار، از دستکش یا حداقل از کیسه نـایلونی کاملاً سالم استفاده کنید و سپس دستها را به مدت 20 ثانیه با آب و صابون بشویید.

2-درحد امکان از نگهداری پرندگان در خانه خودداری کنید. درغیر این صورت آنها را دور از محل زندگی خود ودر قفس یا حصار نگهدارید.

3-اگر به هرصورت درخانه پرنده دارید، یک نفر مسئول رسـیدگی و مراقبـت از آنهـا باشـد. هنگام تمیز کردن قفس یا محل نگهداری آنها حتمـاً جلـوی دهـان و بینـی خـود را بـا ماسک یا دستمال تمیز بپوشانید و از دستکش استفاده کنید. پـس از اتمـام کـار، دسـت و صورت خود را بشویید.

* کودکان، افراد سالمند و زنان باردار نباید اقدام به تمیز کردن لانه و جمع آوری تخم مرغها کنند.

4 .اجازه ندهید کودکان به ویژه در فصل شیوع آنفلوانزا با پرندگان بومی و زینتی بازی کنند و درصورت تماس، فوری دست آنها را با آب وصابون بشویید.

5-برای تغذیه پرندگان آزاد پرواز، در مکانهایی که سبب ورود آنها به خانه می شود، دانـه و غذا نریزید.

6-در مناطق آلوده، به بازارهای فروش پرندگان نروید.

7-ازشکار پرندگان مهاجر و آزادپرواز و خرید و فروش آنها خودداری کنید.

8-آب و مواد خوراکی خود را از دسترس پرندگان دور نگه دارید.

9-هنگام پرکنی و قطعه کردن طیور از دستکش استفاده کنید و وسایل کـار را بـا آب گـرم و مایع ظرفشویی خوب بشویید.

10-از ذبح و خوردن پرندگان بیمار و مشکوک به آلودگی جداً خودداری کنید.

11-گوشت مرغ را پس از آن که با حرارت 74 درجه سانتیگراد بـه مـدت حـداقل 20 دقیقـه پخته شد مصرف کنید. زرده و سفیده تخم مرغ هم باید کامل سفت شود.

12-سطح تخم مرغ های آلوده به خون و مدفوع پرنده را به خوبی بشویید.

13-تخم مرغ های نشسته و گوشت خام پرنده ها را درکنار مواد خوراکی قرار ندهید.

14-اگر به غذایی که میخورید مشکوک هستید آن را به خوبی گرم کنید.

15-پرنده، گوشت و تخم مرغ را از دستفروش ها نخرید.

16-در مناطق و خانه هایی که بیماری آنفلوانزای پرندگان وجود دارد یا مشکوک است، رفـت و آمد نداشته باشید.

17-با فرد بیمار حداقل یک متر فاصله داشته باشید و بدون دستکش به وسـایل آنهـا دسـت نزنید.

19-دست ها را پس از تماس با وسایل آلوده و افراد بیمار، بشویید.

لزوم حمایت های دولت مخصوصا از استان های پرخطر روز چهارشنبه 19 آبان 1395 با تدبیر به موقع و با تصویب هیأت دولت تدبیر و امید ، مبلغ یکصد میلیارد ریال اعتبار برای کنترل و مقابله با بیماری آنفلوانزای فوق حاد پرندگان جهت انجام عملیات مراقبت و شناسایی بیماری، پرداخت خسارت به صاحبان پرندگان بومی معدوم شده، پرداخت خسارت نهاده‌های آلوده معدوم شده، عملیات معدوم‌سازی، قرنطینه‌ای و بهداشتی) در اختیار سازمان دامپزشکی کشور قرار گرفت. اما در این بین برخی از استان ها باید در تخصیص این اعتبار در اولویت قرار گیرند. برای مثال استان اردبیل که دارای پنج خصوصیت بد در مورد این بیماری است که وضعیت این استان را بسیار حساس کرده اولا اقلیم سرد استان ثانیا تراکم بالای واحدهای مرغداری در استان ثالثا مرزی بودن استان اردبیل رابعا وجود تالابها و زیستگاه های طبیعی برای پرندگان مهاجر خامسا علاقه شدید مردم استان به نگهداری از طیور زینتی و خوراکی در منزل همه این شرایط وضعیت این استان را به شدت حساس کرده که لزوم حمایت هرچه سریعتر و هرچه بیشتر از صنعت طیور استان محروم اردبیل را بیش از پیش آشکار می سازد

گروه خبری :
کد خبر : 144168

کلمات کلیدی